Η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
«Η αρχή της πλειοψηφίας και το δημοκρατικό έλλειμμα».
Η αρχή της πλειοψηφίας είναι η δημοκρατική πρακτική που εκφράζει και επιβάλλει την επιθυμία και επιλογή των περισσοτέρων, σε θέματα και ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος. Ο ακαδημαϊκός και καθηγητής Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος αναφερόμενος στη σημασία του θεσμού της πλειοψηφίας, ως ρυθμιστικής αρχής του πολιτικού βίου, στο βιβλίο του « Ελληνικά », κεφ: ¨Η γένεση της δημοκρατίας¨, επισημαίνει:
¨Στην περίφημη Ρήτρα του Λυκούργου θεσπίζεται το « δάμου δε πλήθει νίκην και κράτος έπεσθαι », ώστε να αποτελεί εφεξής η πλειοψηφισμένη αυτή γνώμη όχι απλώς γνώμη της πλειονότητας, αλλά πολιτική απόφαση με ισχύ ακέραιη για το σύνολο των πολιτών, είτε ψήφισαν υπέρ αυτής είτε όχι. Αυτό και μόνο σημαίνει έως και σήμερα η «αρχή της πλειοψηφίας» σε όποια πολιτεύματα είναι θεσπισμένη, δηλ. πρακτική μέθοδο για κατάληξη του διαλόγου σε απόφαση έγκυρη για όλους… Η παραδοχή και τήρηση της αρχής της πλειοψηφίας ανταποκρίνεται σε ανάγκη λειτουργική της ελεύθερης ανθρώπινης κοινοπραξίας. Η παραδοχή και τήρησή της συμβάλλει κρίσιμα για την εμπέδωση της διανθρώπινης αρμονίας, της συστατικής της ανθρώπινης κοινωνίας…¨ Ενώ όλα τα παραπάνω τα δίδαξε ο καθηγητής σε χιλιάδες νέους και τα διάβασαν επιφανείς νομικοί και εκατομμύρια έγκριτοι πολίτες αποδεχόμενοι τις αρχές και τις αξίες της δημοκρατίας, κάποιοι διαφωνούν τόσο με το περιεχόμενο, όσο και με την ουσία της « αρχής της πλειοψηφίας ».
Αποτελεί όμως αντικείμενο ψυχιατρικής ανάλυσης που χρήζει ειδικής έρευνας και παρακολούθησης, η περίπτωση γνωστού μου Έλληνα πολίτη* που όταν τα αποτελέσματα από την εφαρμογή της αρχής της πλειοψηφίας συμπίπτουν με τις προσωπικές του επιλογές και τις αθέμιτες φιλοδοξίες του, πρέπει να είναι αποδεκτά από όλους τους άλλους, ακόμη και όταν είναι αποτέλεσμα έκνομων καταστάσεων, διότι έτσι εφαρμόζεται η αρχή της πλειοψηφίας, κ.λ.π. Αυτό όμως είναι αποδεκτό μόνο και μόνο όταν εξυπηρετεί και διευκολύνει τις όποιες επιδιώξεις του. Γιατί όταν το νόμιμο εκλογικό σώμα, με άψογες δημοκρατικές διαδικασίες, αποφασίσει διαφορετικά από τις προσωπικές του επιθυμίες, σκοπούς και επιδιώξεις, τότε
το αποτέλεσμα αμφισβητείται. Μπορεί μάλιστα, κατά την άποψη του, να είναι ύποπτο και επικίνδυνο αφού δεν θα προωθεί τις επιδιώξεις μας. Μπορεί να αποτελέσει πηγή κινδύνων, να διαταράξει τα μέχρι τώρα δεδομένα, να ξεπουλήσει τον έντιμο αγώνα μας κ.λ.π.
Ρώτησα φίλους μου, διακεκριμένους ψυχολόγους-γιατρούς αλλά και κοινωνιολόγους, για τη συγκεκριμένη διχασμένη προσωπικότητα με το εμφανές δημοκρατικό έλλειμμα και μου απάντησαν ότι διακατέχεται από το σύνδρομο του «Δημοκρατικού Γκαιμπελισμού»(1). Δηλ. όταν το αποτέλεσμα μας εξυπηρετεί, τότε εφαρμόζεται η αρχή της δημοκρατικής πλειοψηφίας. Όταν είναι αντίθετο, πρέπει να το υπονομεύσουμε, να το συκοφαντήσουμε και αν είναι δυνατόν να το διαβρώσουμε, χρησιμοποιώντας ακόμη και μεθόδους του υπουργού του ναζιστικού καθεστώτος.
Αυτή η αντίληψη δεν είναι μόνο αρρωστημένη αλλά και επικίνδυνη. Πρέπει να στέκεσαι άγρυπνος προκειμένου να υπερασπίσεις τα αυτονόητα. Πρέπει να μάθεις να προσέχεις κάθε τι που μπορεί να του δώσει το δικαίωμα για αμφισβήτηση. Κυρίως όμως θα πρέπει να κρατηθείς σ΄ένα επίπεδο, όχι απαραίτητα αμυντικό, αλλά ποιοτικά και ηθικά αναβαθμισμένο και έχοντας πάντα στη φαρέτρα σου ισχυρά επιχειρήματα.
Προσοχή μη σε παρασύρει στη ¨λογική¨ και την τακτική του, διότι γνωρίζει άριστα τις μεθόδους που εφαρμόζει. Αν θα σε οδηγήσει στο γήπεδό του, είναι ανίκητος και όσο κι αν προσπαθήσεις, τελικά θα χάσεις!!!
*Κάθε αρρωστημένη προσπάθεια σας, να ταυτίσετε τον Έλληνα πολίτη με συγκεκριμένο άτομο ή άτομα του στενού ή του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντός σας, κρίνεται μάταιη…
(1) Paul Joseph Goebbels ( 1897- 1945 ): Υπουργός Λαϊκής Διαφώτισης και Προπαγάνδας
του Χίτλερ.
Καρδίτσα 17-5-2012
Θόδωρος Ε. Κοντός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου